امروز در بخش چشمگیری از کره خاکی جشن اول ما مه همچون جزئی از تبلیغات انتخاباتی احزاب دولتی برگزار میگردد. در کشورهایی که احزاب به اصطلاح سوسیالیست بر مسند قدرت هستند ، این جشن یک مراسم دولتی است. جشن اول ماه مه در این کشورها توسط احزاب واتحادیه‌های دولتی بصورت یک مراسم ملی سازمان داده میشود.
در کشورهایی چون چین و کره شمالی جشن اول ماه مه بصورت نمایش نیروهای نظامی زمینی و هوایی و رژه ارتش برگزار میگردد که معمولاً تا یک هفته بطول میانجامد. و در کشورهایی که احزاب باصطلاح سوسیالیست و کمونیست بر مسند قدرت نیستند، اول ماه مه بصورت اعتراضات جنبش های دیگر به قدرت حاکم و درگیری با نیروی پلیس بپایان میرسد. بدین‌سان یکبار در سال مبارزه بنام کارگران تبدیل به امری مقبو ل و مدرن میشود.
با تمام شدن روز اول ماه مه کلیه احزاب وبازیگران این صحنه مبارزاتی به امور و انجام وظایف دائمی خود باز میگردند. وظایفی چون سازمان دادن سیاست و اقتصاد نظم موجود، انجام مذاکره با طرفین درگیر در جنگها جهت اجرای کارهای تدارکاتی و بازسازی ویرانی‌ها یا انتقال آوارگان جنگی به مناطق مورد نیاز و غیره
. احزاب مثلاً رادیکال‌تر و اتحادیه‌ها نیز مشغول بهره جویی از شرایط پیش آمده برای ایجاد تفرقه قومی و ملی در میان کارگران و انجماد بیشتر دستمزدها میشوند.
اما کارگران نیز به کار روزانه بازمیگردند. کار در جامعه‌ای که همچنان دستخوش جنگها ، ویرانی‌ها و استثمار بیرحمانه همه زحمتکشان کره خاکی است. جامعه‌ای که در یک سوی آن سرمایه داران، سیاستمداران و دلالان قاچاق، سرگرم پولشویی مبالغ افسانه‌ای هستند و در سوی دیگر باید کارگران برای زنده ماندن و گذاران زندگی خود تن به زحمت شبانه روزی دهند.
آیا زندگی در چنین جامعه‌ای دلیل کافی برای تبدیل هر روز کار به یک روز مبارزاتی نیست؟ ما راه دیگری جز مبارزه دائمی برای دگرگونی بنیادی جامعه فعلی در پیش رو نداریم
تشکیلات کارگران انترناسیونالیست
اول ماه مه ۲۰۱۶