با اعتصابات روزهای ۱۶، ۱۵، ۱۴ آذر، اقشار وسیع کسبه و بازار به خیزش اعتراضی پیوستند. این تحول بیانگر پیشروی خیزش اعتراضی و ریزش پایه های اجتماعی امپراطوری های بیت خامنه‌‌ای، سپاه پاسداران و سرمایه داران تکنوکرات اسلامی است. اعتصابات روزهای اخیر از سویی موجب تسریع روند فروپاشی ماشین سرکوب رژیم اسلامی شده و از سوی دیگر چالشهای جدیدی در مقابل خیزش زن زندگی و آزادی قرار میدهد. رساتر شدن صدای طبقات دارا و سخنگویان آنان برای کنار زدن بیت رهبری جهت حفظ سروری، یکی از این صداها است. صدایی که قطعا مطلوب و خوشایند قدرتهایی است که طی چهار دهه معاملات اقتصادی و سیاسی با رژیم اسلامی، همواره کوشیده اند تا چهره کریه این هیولای اسلامی را بزک و اصلاح کنند.
اعتصابات سه روز اخیر اما محدود به کسبه و بازار نبود. به رغم تلاش زبونانه رژیم اسلامی برای ایجاد جو ترور و ارعاب، به رغم ماجراجویی های سیاسی و مجازی برخی گروهها و رسانه های بد نام و تاثیرات مخرب آن بر تظاهراتهای موضعی جوانان و دانشجویان، در این سه روز شاهد گسترش اعتصابات کارگری نیز بودیم. اعتصاباتی که هم به لحاظ دینامیسم درونی و نحوه سازمانیابی جمعی و هم از لحاظ اشکال مبارزه جمعی و پیامدهای سیاسی اجتماعی آن، تفاوت های ماهوی با اعتصابات اقشار دیگر دارد.
وجه مشترک اعتصابات کسبه بازار و اعتصابات کارگری، اتحاد کنونی و سراسری آنان برای به زانو در آوردن رژیمی سفّاک و فاسد است. اما اعتصابات کارگری بدلیل خصوصیات و ماهیت طبقاتی و اجتماعی خود، نمیتواند با سرعت و اشکال اعتصابات کسبه و بازار صورت گیرد و نیازمند زمان و شرایط خاصی است. افزون بر آن، وجوه و خصوصیات دیگری، اعتصابات کارگری را از اعتصابات کسبه و بازار متمایز میسازد
آنجا که بخشی از بازار در اعتراض به وضعیت نابسامان ارز و بالا رفتن قیمت دلار هریک بنا به خواست و اراده خود کسب و کار خویش را تعطیل میکنند، کارگران یک صنعت یا گروه تولیدی، طی گفتمان جمعی و طولانی بر بستر همکاری و تولید، شبکه‌ای از معتمدین و گروههای مختلف را در جدال با مدیران و مشاوران و نهادهای امنیتی مستقر در محل کار سازمان میدهند. روندی که نهایتا به صورت سازمان یابی اعتصابات و اعتراضات تجلی میابد. به همین سیاق، آنجا که پیشروی اعتصابات کسبه و بازار میتواند موجب تحقق فوری خواست آنان، مثلا تخفیف قیمت دلار، شود، پیشروی اعتصابات کارگری منجر به تشکیل کمتیه ها و شوراهایی میگردد که مسئله کنترل و یا حتی اداره صنعت یا کارخانه را بدل به موضوع و خواست مبارزات کارگری میکند. خواست اولی ، یعنی اعتصاب بازار تثبیت نظم اقتصادی موجود است و خواست دومی یعنی اعتصابات کارگری تغییر نظم اقتصادی و لغو بردگی مزدی میباشد.
اعتصابات عمومی در شرایط کنونی، بخش معینی از نبردی است علیه کلیت نظام حاکم. اقدامی است علیه نقش چندگانه مافیای حاکم بر سرنوشت این جامعه. پیشروی و گسترش اعتصابات کارگری به ناچار اقدامی خواهد بود علیه سلطه اقتصادی بیت رهبری و سپاه پاسداران بر صنایع و بنگاههای تولیدی، علیه مدیران دولتی و آقازادگان کار افرین و مشاوران آنان. علیه، بسیح مستقر در محل کار یا حراستی ها. اعتصابات کارگری و سپس تشکیل کمیته های اعتصاب اقدامی است برای بیرون راندن نیروهای امنیتی مستقر در محیط کار. به همین سیاق نیز تشکیل شوراهای محل کار، اقدامی خواهد بود برای مصادره منابع و بنگاههای عظیم اقتصادی بدست کارگران و جانشین شدن مالکیت اجتماعی به جای مالکیت دولتی و خصوصی.
تحولی که بسادگی رقم نخواهد خورد. چرا که فریاد خیزش کنونی ، یعنی آزادی زن و زندگی از قید اسارت جنسی و بردگی بی مزد خانگی یا باید با پیشروی اعتصابات کارگری و تشکیل شوراهای محل کار و زیست پیوند خورد، یا با سوار شدن رهبران دست ساز قدرتها بر دوش این خیزش، تراژدی تلخ سال ۱۳۵۷ تکرار گردد.
یا با تشکیل شوراهای محل زیست و کار، این شوراها اداره صنایع، منابع و بنگاههای عظیم صنعتی، تولیدی و مالی را بدست میگیرند. اما در صورت بدل شدن این خیزش به یک قیام سلبی ، بدون طبقه کارگر متشکل ، مدیران و مالکان فعلی صنایع، یعنی آقا زادگان کار آفرین. همراه با بخشهایی از این دستگاه مافیایی در سازش با قدرتهای جهانی و با پشت کردن به بیت رهبری، برای حفظ سروری، دست به سرکوب جنبش کارگری زده، و با راندن مجدد زنان به خانه ها، و برافراشتن پرچم ارتجاعی مرد میهن آبادی، اقدام به حفظ پایه های نظم موجود کرده و استمرار حیات مافیای اقتصادی حاکم را ممکن میسازند.
بدین سان، دو اعتصاب متفاوت در دو مرحله از فراز و فرود این جنبش، دو آلترناتیو متفاوت را در پیش روی خیزش قرار میدهند. آلترناتیو بالایی ها برای احیای نظام موجود و آلترناتیو پایینی ها برای ایجاد نظم ی نوین. فریاد زن زندگی آزادی یا با شعار اداره شورایی به پیش میرود و یا اینکه با رساتر شدن بانگ اسارت بار مرد میهن آبادی، خیزش های اعتراضی به سوگ یک شکست تاریخی دیگری می نشینند.
۱۰ دسامبر ۲۰۲۲ – ۱۹ آذر ۱۴۰۱
تشکیلات کارگران انترناسیونالیست