فایل تصویری این پیام در صفحه فیس بوک نشر انترناسیونالیستی
ایران همجنان دستخوش طلاطم است. شعله های خشم زحمتکشان عاصی و بپا خاسته، هنوز از ویرانه های اماکن قدرت و نماد های سرمایه زبانه میکشند. این انفجار عظیم اجتماعی پاسخ متحدزحمتکشان و فرزندانشان؛ به هجوم جباران اسلامی به سفره های خالی کارگران، برای سرشکن کردن بار بحران اقتصادی بر دوش آنان.
قیام آبان بطور برق آسا گسترش یافت. جوانان و زنان رزمنده، با الهام از درس‌های امواج پیشین اعتراضات، اقدام به انسداد مسیر نیروی های ویژه موتوری کرده وسپس نیز میادین شهرها به تسخیر مردم در آمد. ببا گسترش آتش خشم معترضان در سراسر کشور، بروز نشانه‌های زمین گیر شدن ماشین سرکوب، موجی از کشتار وحشیانه جوانان کارگران سنگفرش های خیابانها را خونین کرد. در برخی شهرها که کنترل محلات جنوبی در دست کارگران و فرزندانشان بود، رژیم اسلامی معترضین را از هوا مورد حمله وحشیانه قرار داد.
بدین سان، قیام آبان نقطه پایانی بر چهار دهه اقتدار هیولای اسلامی نهاده و خیزش اعتراضی را به مرحله نوینی سوق داد. مرحله‌ای که بیش از دو راه در مقابل خیزش سراسری قرار نمیدهد: یا تداوم اعتراضات و یکسره شدن کار نظام حاکم از طریق انقلاب قهر آمیز و یا معاملات دول و جناح های سرمایه برای تسخیر قدرت از بالای سر مردم.
یا تسلیح عمومی توده های زحمتکش و انتقال قدرت به نهادهای برآمده از دل انقلاب و یا نظامیگری رژیم اسلامی و باندهای سیاسی مزدور برای کنار زدن قدرت متحد کارگران و زحمتکشان.
در چنین شرایط حساسی است که محافل و شبکه‌ها و تشکل های غیر رسمی اعتراضات می‌روند تا به کمیته ها و کانونهای اعتصاب سراسری و انقلاب قهرآمیز بدل گردند.
کارگران، زنان رزمنده، دانشجویان مبارز و همه انسانهای آزاده!
شمایانی که با تشکیل گروههای اعتراضی و انسداد خیانها، فراخوان قیام را بگوش همگان رسانده و این روزهای حماسی را رقم زدید! اکنون که این نبرد تاریخی وارد فاز سرنوشت سازی گشته است، اکنون که دیگر جامعه در چنان شرایطی قرار گرفته است که در آن، بالایی ها نمیتوانند و پایینی ها نیز نمیخواهند.
در چنین شرایطی است که پیروزی این نبرد، در گرو یک گام مهم و جهش تاریخساز قرار دارد. این گام نیز عبارت است از ارتقاء تشکل یابی کنونی تا سر حد سازمانیابی سیاسی شبکه‌ها و نهادهای جنبش اعتراضی.
دانشجویان مبارز!
این شما بودید که جوانان این سرزمین ویران را به اتحاد با کارگران هپکو، فولاد و هفت تپه فراخواندید. و اکنون نیز این فرزندان ما کارگران هستند که میادین شهرها را تسخیر میکنند. اکنون این فرزندان ما هستند که آتش به شب میافکنند. اکنون شما بیرق اتحاد کارگر، دانشجو و معلم را بر سنگفرش های خونین دانشگاههای کشور در اهتزاز در آورده اید، اکنون که شما، بعنوان فرزندان ما کارگران، عزم ایستادن در کنار ما کرده‌اید، بر شماست که برخلاف تاریخ تاکنونی جنبش دانشجویان و روشفنکران آرمانگرا، به جای ایجاد فرقه های عقیدتی و رقابتی، نوعی از تشکل پیشرو اجتماعی را بدل به ظرف سازمانیابی همه دانشجویان و جوانان کنید. اکنون بر شماست که تشکل دانشجویان را به جای مبتنی کردن بر نیازهای بازار سیاست و سرمایه، بر نیازهای طبقاتی یک انقلاب کارگری بنا کنید!
زنان رزمنده!
تاریخ رنجبار جامعه، در عین حال تاریخ بیعدالتی و ستم چندگانه بر زنان نیز میباشد. اما رزم شما کارگران بی مزد کار خانگی، همچنان نیروی محرکه این خیزش است. اکنون نیز، این شما هستید که پا به پای پیشروی این خیزش، باید ابتکار عمل تشکیل شوراهای محلات و گاردهای دفاع از محل زیست و کار بدست گیرید.
معلمان، فرهنگیان؛ هنرمندان و روشنفکران انقلابی، این شما هستید که در پیشاپیش این نبرد تاریخی، امکان سازمانیابی کمیته های اعتصاب در مراکز اداری و محلی، راه ارتقاء طبقه کارگر از طبقه ای فرودست به طبقه حاکم را هموار میسازید.
کشاورزان و همه اقلیت‌های تحت ستم!
این شما بودید که برغم فعالیتهای زهرآگین دسته های سیاست باز رواج چنگ و نزاع قومیگری، فریاد اتحاد و مبارزه متحد علیه بیعدالتی و بیداد را سر دادید. جنبش اعتراضی طبقه ما، جنبشی است برای یک عدالت اجتماعی و اقتصادی، صرف نظر از رنگ؛ مذهب، قومیت و هویت. پیشروی این خیزش تاریخی در گرو اتحاد و سازمانیابی همه ما است. این خیزش تاریخی، تکیه به نیروی مستقل طبقه کارگر و فرزندانش و همه زحمتکشان جامعه دارد. جباران مافیای اسلامی نیز بر وقوف بر همین حقیقت است که رذیلانه دست به تبلیغات زهرآگین بر علیه فرزندان دلیر ما زده است.
خامنه ای قیام آبان را محصول توطئه رقبای خود، یعنی قدرتهای خارجی و دسته های سیاست باز طالب قدرت، خواند و رِئیس جمهور شیاد مافیای اسلامی، سخن از اشراری راند که جایگاهی در میان مردم ندارند. اما نگرانی اینان بواقع نیز از قیامی است که برچیدن بساط شرارت این قلدران اسلامی را نشانه رفته است.
سران قدرتها، از دانالد ترامپ تا دول اروپایی، هر یک بگونه ای بر لزوم معامله و مذاکره برای به انحراف کشاندن این قیام پای فشردند. سیاست بازان حرفه‌ای ریز و درشت، بار دیگر مزایا و نقش دکانهای سیاسی خود در کریدورهای قدرت را جار زدند. وجه مشترک همه اینان، نگرانی و هراس از توسل زحمتکشان به قهر است. اینان نیک میدانند که تنها شرط معامله قدرت از بالای سر زحمتکشان، شکست خیزش اعتراضی است.
و همانان امروز در کارخانه و خیابان و میادین شهرها این هیولای خون آشام و ماشین جنگی اش را بزانو درآورده اند؛ همانان قادرند تا از طریق نهادهای برآمده از دل قیام قیام، نوع نوینی از اعمال سیاست و اداره جامعه را بپا رقم زنند. همانان که سیاست را از چنگ مجلس نشینان امامه دار در آورده و به میادین شهر کشاندند،در فردای پیروزی نیز میتوانند با تکیه بر اداره شورایی محلات و مراکز کار ، آینده این سیاست را تعیین کنند.
بسوی تداوم اعتراضات سراسری تا تسلیح عمومی توده ها!
بسوی تشکیل کمیته های اعتصاب و گاردهای دفاع از محل زیست و کار
نان کار آزادی ؛ اداره شورایی
تشکیلات کارگران انترناسیونالیست
4آذر 1398 – 25 نوامبر 2019