روز هشت مارس، سنبل جنبش جهانی زنان علیه نظام سرمایه‌داری است. نظامی که با تبدیل زنان به بردگان بی‌مزد کارخانگی، امر بازتولید و پرورش نیروی کار را تضمین میسازد. و آنگاه که نیاز سرمایه، درهای بازار کار و بردگی مزدی را بروی زنان میگشاید، مزدی کمتر و شرایطی دشوارتر را به آنان تحمیل میکند. شرایطی که با آزار سیستماتیک جنسی نا امن‌تر نیز میگردد. در سوی دیگر نیز، کار بی‌مزد زنان خانه‌دار، همواره تحت خشونت خانگی جامعه مردسالار قرار دارد.
روز هشت مارس فریاد رسای زنان جهان،علیه بردگی ارزان یا بی مزد، تحت آزار سیستماتیک جنسی است. جنبش هشت مارس امسال ایران، نه فقط صدای رسای زنان علیه پوشش اجباری، بمثابه یکی از سمبل‌های فاشیسم مذهبی، بلکه نماد مبارزه علیه نظامی است که با برنامه‌های تعدیل سازی اقتصادی، قراردادهای سفید و کار بی مزد را به کل نیروی شاغل جامعه تحمیل کرده است. روندی که امروز بوسیله اعتراضات سازمانیافته کارگری به چالش کشیده میشود.
جنبش قدرتمند زنان در ایران، بخش مهمی از این مبارزه جاری علیه نظام سرمایه‌داری است. از همین رو نیز باید خصلت مردانه جنبش اعتراضی کارگران شاغل با حضور زنان در صفوف آنان، تغییر یافته و کیفیت نوینی به خیزش جاری بخشد.
سازمانیابی جنبش زنان، یک گام مهم و ضروری در عقب راندن فرهنگ مردسالار حاکم بر جامعه است. تشکل‌‌های محل زیست و کار زنان میتوانند اعتراضات منفرد زنان به حجاب اجباری را، تا سر حد خیزش همبسته نیم دیگری از جامعه علیه موجودیت نظام حاکم ارتقاء دهد. روز هشت مارس را به روز سازمانیابی زنان خانه‌دار، و شاغل بر علیه نظام سرمایه‌داری و روز اهتزاز پرچم جنبش برابری طلبی زنان بر فراز خیزش اعتراضی بدل کنیم.
پیش بسوی تشکل‌یابی زنان در محل زیست و کار
زنده باد انقلاب
۱۲ اسفند ۱۳۹۶ -۳ مارس ۲۰۱۸