موج اخیر اعتراضات که در پی قتل مهسا امینی بدست رژیم زن ستیز اسلامی، آغاز شد، همچنان ادامه دارد. ماشین سرکوب رژیم حاکم، به رغم کشتار دهها تن، زخمی کردن صدها تن دیگر و براه اندازی موج ترور و ارعاب، قادر به سرکوب و مهار اعتراضات نیست. دسته‌های ترور و کشتار رژیم اسلامی با شلیک بسوی تجمع های جوانان در جنگ و گریز شبانه شهرها، از محاصره معترضان خشمگین میگریزند. جنبش اعتراضی، به رغم برقراری حکومت نظامی اعلام نشده، همچنان تداوم دارد.
محافل سیاسی و مالی سرمایه داری جهانی، در سویی در حال معامله با رژیم اسلامی هستند و در سوی دیگر، از طریق دسته‌های مزدور خود، در حال ایجاد آلترناتیو سیاسی برای سوار شدن بر موج اعتراضات میباشند. سیاست ناپاک اینان، بر این توهم استوار است که گویا خصلت جنبش اعتراضی اخیر، راه را برای مهار و به انحراف کشاندن آن گشوده است. اینان بر این باور باطل هستند که گویا میتوانند بار دیگر نظام مافیایی سرمایه داری را ، بدون امامه و حجاب، به استثمارشدگان تحمیل کنند.
این جنبش، جنبشی است که اعتصابات و اعتراضات متشکل کارگران و زنان طی چهار دهه گذشته، نیروی اصلی و محرک آن بوده است. این جنبش، جنبشی است که پرچم خونین مقاومت آن در بیش از چهار دهه پیش، بدست گمنامان بخون خفته خاوران و مادران آنان به اهتزاز درآمد. این جنبش، تداوم جنبشی است که در آن، زنان در پیشاپیش مارش کارگران فولاد اهواز و هفت تپه رزمیده‌اند. این جنبش، جنبشی است که خیل عظیم استثمار شوندگان و فرزندان آنان را در خط مقدم نبرد خود جای داده است. این جنبش، جنبشی است که هر بار به هنگام اوج، قدرت اتحاد و تشکل خود را در مقابل دیدگان جهانیان قرار داده است .
شعله های این جنبش هرگز در پاسخ به فراخوان شاهزادگان و سیاست بازان زبانه نکشید. و آتش آن نیز بدل به ابزار بازی سیاسی رهبران خود برگزیده نخواهد گشت. این جنبش به فرمان مقامات سیاسی و نهادهای سرمایه داری جهانی به خروش نیامد و هرگز نیز بدل به کارت بازی بر روی میز مذاکرات این قدرت ها نخواهد شد. این جنبش، در میدانهای مجازی متعلق به سرمایه داران بین‌المللی رسانه و رایانه شکل نگرفت و هرگز نیز بدل به سرمایه سیاسی آنان نخواهد گشت. این جنبش هیچگاه در همسویی با افت و خیز بازار هنر فروشان خرده پا و دلقکان ماشین سیاست و قدرت اوج نگرفت و هرگز نیز بدل به ابزاری برای ابراز وجود آنان نخواهد شد.
این جنبش، جنبش مشاهیر نامدار و رسانه های تاجدار نیست. این جنبش، جنبش ما زنان خانه دار، جنبش ما گمنامان و بردگان نظام رنج و استثمار است. نماد این جنبش نه تاج و نشان شاهزادگان و نه آرم و نشان نخبگان قهرمان پرست، بلکه مشت های گره کرده زنان رزمنده و فریادهای دادخواهانه بازنشستگان زحمتکش است. نمادها و رهبران جنبش ما، همواره از میان همین گمنامان اردوی رنج و استثمار برخاسته‌اند. چه آنان که در این نبرد جان باخته و با تاریخ این جنبش جاودانه گشتند و چه آنان که از صفوف ما ربوده شده و محکوم به اسارت و خاموشی شدند، همه و همه نماد مشترک و یگانه جنبش ما استثمارشدگان هستند.
آتش اعتراضات هفت روز گذشته نیز، با بدل شدن نام یکی از زنان گمنام، یعنی مهسا امینی به نماد این جنبش، شعله ور گشت. درست به مانند، جنبشی که ندا آقا سلطان را نماد خویش ساخت. و درست به مانند مارش خیابانی کارگرانی که مشت های گره کرده آنان را بدل به نماد آلترناتیو اداره شورایی کرد. نیروی محرک این جنبش، نه آرم و نشان سیاست بازان قدرت و رسانه های آنان، بلکه مبارزه دائمی و پرشور کارگران زن و مرد در محیط زیست و کار آنان بوده است. نیروی محرکه این جنبش، اعتصابات و مبارزات بی وقفه کارگران، بازنشستگان و فرزندان آنان بوده است. نیروی محرکه این جنبش در طی چهار دهه گذشته، حضور پرشور زنان در پیشاپیش این جنبش بوده است. چنین جنبشی هرگز اجازه نخواهد داد که خواست های آن تا سر حد پذیرش یک سرمایه داری بدون آخوند و حجاب، تنزل یابد.
امواج خشمگین اعتراضات اخیر، بار دیگر، نقش برجسته و تاریخی زنان، این بردگان بی مزد کار خانگی را به عنوان بخش مهمی از جنبش استثمارشدگان، آشکار کرد. رژیم اسلامی، به رغم همه جنایات و توحّش خود، قادر به سرکوب این جنبش عظیم اعتراضی نخواهد شد. این جنبش، جنبشی است علیه همه اشکال سرکوب، استثمار و بردگی . این جنبش هرگز بدل به پروژه قدرتهای جهانی و دسته‌های سیاست باز آنان نخواهد گشت. زنده باد جنبش اعتراضی زنان و استثمار شوندگان.
مرگ بر ستمگر، چه شاه باشد، چه رهبر
تنها راه رهایی اداره شورایی
۲ مهر ۱۴۰۱ ـ ۲۴سپتامبر ۲۰۲۲
تشکیلات کارگران انترناسیونالیست